mijn jongste zoon....
1 van een tweeling, werd vanmorgen weer opgehaald. moeders die langs fietsen blijven toch elke keer kijken terwijl ze al een poosje weten om wie het gaat. ja.....het is nog steeds hetzelfde knulletje wat instapt!!
wat verwacht je dan? en nee...je ziet het niet maar hij is anders dan andere kinderen.
na een zwangerschap van 28 weken en het breken van de vliezen ging het niet meer lukken om deze twee hele kleine persoontjes bij me te houden. ze waren er wel klaar mee. een drukke periode en het was al snel duidelijk dat dochter het een stuk gezelliger kon vinden dan mijn zoon. hij heeft het echt slecht gehad. niet zo moeilijk te bedenken ook, want hij moest van ver komen. maargoed.....na heel veel "gedoe" waar ik niet allemaal heel bewust mee bezig ben geweest (kop int zand en doorgaan) was ook hij zover om naar huis te komen.
drie maanden verder...paniek. snel richting huisarts en die heeft 'm letterlijk in leven gehouden tot de ambulance er was. hersenvlies ontsteking!! geen koorts, geen rode bloedpuntjes op de huid. ik wist waar ik moest letten maar geen tekenen. maar hij had het wel.
nu, bijna vijf jaar verder.....zit Romy heel gezellig op de basis school in groep 1 en gaat het geweldig met haar. zelfs iets te bijdehand (vind ik) voor haar leeftijd. Joran zit, net zo gezellig, op een andere school in houten en gaat ook lekker. buiten het feit dat hij hier regelmatig mijn inboedel aan gort helpt en een zin van drie woorden nu heel bijzonder is....hij houd van knuffelen en verkleden. op de fiets met papa.....top. maar iets terug zeggen wanneer er een oma in de plus spontaan een verhaal begint. even niet. spelen met kinderen van zijn leeftijd in de speeltuin, even niet. zelfredzaamheid....nog even niet.
nu kan je aan joran niets zien en dat is soms wel lastig. ik heb ook niet altijd zin om het elke keer uit te leggen. maar voor nu wel even lekker om het int kort op te "schrijven".
wat de toekomst brengt.....we zullen het zien en natuurlijk, net als elke ouder hopen we dat hij in ieder geval net zo blij en gelukkig gaat worden als hij nu is. onbezorgd en genieten van het leven. op zijn manier en wat bij hem past. en wij.....passen ons daarop aan gaanderweg.
Compliment, laat ze maar kijken!1 Hij komt er wel!
BeantwoordenVerwijderenDoe het maar gewoon op jullie eigen manier! Daar is niks mis mee!
Toppie!!
Lieve groetjes van Thea♥
Wat een vrolijk snoetje heeft je zoon! Tja...dat uitleggen...mensen vullen soms al gauw iets zelf in en om misverstanden of onbegrip te voorkomen wil een toelichting nog wel eens goed zijn, al kan ik mij heel goed voorstellen dat je daar niet altijd zin in hebt.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Ingrid
wat knap van je om het op te schrijven, leuk kind met die stekels, begrijp je helemaal Eveline!!
BeantwoordenVerwijderenOOk wij hebben een zoon met vele zorgen en problemen, maar als je nu ziet hoe ver hij gekomen is, bijzonder, dus moed houden meid...
liefs Stina
Precies laat ze maar kijken en doe het op jullie manier en dan komt het wel goed!
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes Michelle
Dit soort situaties zullen er altijd blijven, je weet pas hoe iets werkelijk is/voelt als je het zelf meemaakt,het is jullie leven en jullie kind. Ik heb zelf 3 kinderen met een leerhandicap en ik vertrouw op mijn intuïtie en die heeft het tot nu toe altijd goed gehad......laat de mensen maar denken , kletsen en kijken, zij weten niet beter.....
BeantwoordenVerwijderenLiefs Marjan
Zo lief dat je dit "even" opschrijft, voor hem, voor jou, voor jullie!!! Mensen zijn vaak zo negatief als iets niet past in het normale beeld dan oordeelt men, zonder de situatie te kennen, heerlijke knul is het op de foto, wat zullen jullie als ouders trots zijn op hem en zijn zusje, maar ook op jullie andere kinderen. Genieten is iets wat je moet kunnen, geniet maar van al die woordjes, die knuffels, die armen om je heen...
BeantwoordenVerwijderenVeel geluk met jullie lieve stel, Eefie
lief van je dat je dit met ons wil delen, zal niet meevallen. Weet alleen niet zo goed hoe ik erop moet reageren, maar wilde dit logje ook niet voorbij laten gaan. Hoop van harte dat hij zijn plekje in de maatschappij zal vinden, maar denk dat ie aan liefde niet tekort zal komen, want dat komt uit je verhaal genoeg naar voren!
BeantwoordenVerwijderenWat een scheetje! Geniet maar van het moment! Maak je maar geen zorgen voor de toekomst, dat komt later wel (als het komt). Wij hebben ook zo'n kind waar je aan de buitenkant niets vaan ziet. Je hoeft je voor niemand te verdedigen. Jij weet hoe het zit! Waarom? Omdat je een deel van hem bent. Nu ben ik zo ver dat ik denk: gelukkig dat mensen het niet snappen, dan hebben ze het zelf niet meegemaakt.
BeantwoordenVerwijderenFijne dag vandaag!
Wat een prachtig mannetje op deze foto. Een persoontje om trots op te zijn, want dat straalt hij uit. Geniet lekker van al het moois dat hij jullie kan bieden. Lach naar hem en vergeet de mensen. Jullie weten wel beter.
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes astrid
Wat een heerlijk blij ventje Evelien. Onbegrip zal je altijd blijven tegenkomen en ik kan mij voorstellen dat het je goed doet dit even van je af te schrijven.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Mea
Mooi jongetje. Natuurlijk ben je trots op hem.. En hij is toch gewoon hij...Kostbaar dus. Nu en later. Niemand kan hem ooit op een betere manier vervangen omdat hij echt helemaal Joran is.
BeantwoordenVerwijderen